Σκεφτόμουν ώρες.
Βλέπεις,
όταν τα πάντα σιωπάνε, κάποιος πρέπει να σπάσει τον Πάγο.
Όλα εξαϋλωμένα, υγρά σαν τα δάκρυα.
Όταν ο Έρωτας κοιτάει στα μάτια.
Ο πλέον αναρμόδιος σε θέση βολής.
Δεν ξέρω αν τις πρόλαβα τις λεβάντες. Αύριο, μεθαύριο θα δείξει.
Σε κοιτώ.
Το χάρτινο καραβάκι ίσα που διακρίνεται.Επίτηδες δεν του ‘βαλα ετικέτα.
Λένε πως η Γη είναι στρογγυλή και δεν παίρνει τόνο. Θα πορευθώ ωσάν.
Δεν μπορεί να ‘ναι όλα στο μυαλό μου…